‘Maandoverzicht’ Januari – Juni 2020

Het eerste halfjaar van 2020!

Een bijzonder half jaar wat helemaal anders liep dan ik ooit verwacht had. Ik had nooit verwacht te moeten dealen met een pandemie. Iets waar ik tientallen films over gezien heb, maar nooit serieus verwacht had mee te maken.

Laten we maar beginnen met Januari, waarin alles nog normaal was.

Januari

We hadden Nuka nog even op bezoek en zoals altijd vermaakten Scarlett en Nuka zich heerlijk met elkaar! Het gaat bijna altijd precies zoals je hier ziet, Nuka gaat voor Scarlett liggen en wacht tot hij gepoetst wordt.

Februari

Op 1 februari was er een soort vuur evenement in Leeuwarden. Samen met mijn ouders ben ik even gaan kijken. Erg bijzonder om te zien, echt overal waren hangertjes en kunstwerken met vuur. Het gaf een heel bijzonder effect aan de stad!

Ook ging ik lekker lunchen met een vriendin. We hadden een high tea geboekt en zoals altijd was het weer erg lekker en heel gezellig!

Ook ging ik nog uit eten eind februari. Bij het Wokpaleis Friesland, vlakbij Leeuwarden. Niet het allerbeste restaurant, maar het was zeker weer lekker.

Maart

In de laatste dagen van Februari kwam er wat zorgwekkend nieuws. Corona werd ineens een belangrijk nieuws item.

Nog geen week later werd ik ziek.. Op 4 maart kreeg ik een apart voorgevoel alsof ik wel eens griep zou kunnen krijgen en enkele dagen later voelde ik mij compleet miserabel. Alle symptomen kwamen overeen met Corona, maar getest worden was op dat moment onmogelijk.

Na een paar dagen flink ziek geweest te zijn voelde ik me voor heel even wat beter en toen begon de hele ellende opnieuw. Uiteindelijk, na twee weken, voelde ik mij weer goed genoeg om aan het werk te gaan..

Aan het eind van de maand ging ik voor het eerst weer ergens heen. Ondanks de lockdown die toen was ingegaan. Het was wel toegestaan om naar plekken te gaan waar het niet druk was. Dus ging ik met twee collega’s naar het bos. Één van hen had haar hond mee en zo hebben we een lekker rondje gelopen. En deze hut gevonden. 🙂

April

Ik begon deze maand met de verhuizing van mijn tarantula Charlie. Ik heb hem nu bijna een jaar en hij was toe aan een groter bakje. Ook was hij bijna toe aan een vervelling, dat kan je hier goed zien aan zijn grote ronde achterwerk.

Op 10 april kreeg ik mijn eerste mieren kolonie van 2020. De soort Crematogaster Scuttelaris. Deze soort stond al een tijdje op mijn verlanglijst, omdat ze een aantal interessante eigenschappen hebben. Ze groeien snel, beveiligen hun nest goed en ze hebben schattige puntige kontjes die ze in de lucht steken wanneer ze iets interessants/spannends tegenkomen. Een verkoper die vlakbij mij woont had ze te koop, dus ik ben meteen die kant op gereden om ze op te halen. Op deze foto is het alleen nog maar een koningin in een buisje met maar een paar werksters, maar deze soort groeit erg snel dus er zullen snel meer mieren komen.

Mei

Deze maand gebeurde er iets heel bijzonders..

Ik was met mijn ouders in het bos van Veenhuizen om mieren te kijken. Zij hadden daar een mooie mierenhoop gevonden die ze mij wilden laten zien. De hoop was inderdaad erg indrukwekkend en we hebben nog vele andere nesten, van verschillende soorten, gezien die middag. Vele soorten die op beschermde dieren lijsten staan en ik vond het heel leuk om te zien dat deze soorten het hier zo goed leken te doen.

We liepen even later langs de andere kant van het bos weer terug en ik was enthousiast aan het vertellen hoe geweldig ik het allemaal vond wat we gezien hadden, maar om het nu helemaal af te maken dat het toch wel fantastisch zou zijn als we één specifieke soort nog tegen zouden komen. Ik zei dat wel een beetje grappend, want de soort waar ik op doelde is extreem zeldzaam en ik was ze nooit in het wild tegen gekomen.

En toen.. serieus maar enkele minuten later, merkt mijn moeder ineens nog een paar mieren op. Ik kijk naar de grond en kan vervolgens mijn ogen niet geloven.

Het is die éne specifieke mier soort..

De Camponotus ligniperda. En een heleboel ook!

Één van de meest zeldzame miersoorten in Nederland. Zomaar ineens voor onze neus. Eerst kon ik niet geloven dat het echt deze soort was, maar ik wist eigenlijk ook wel zeker dat het niet anders kon. De mieren van deze soort zijn namelijk opvallend groot en alleen daardoor zijn ze al bijna niet te verwarren met andere soorten. Maar ook de kleuren en lichaamsverhoudingen klopten precies met wat ik wist over de soort.

Eenmaal weer thuis begon ik aan de zoektocht naar meer informatie over deze soort. Hoe zeldzaam zijn ze nou echt in Nederland? Hoewel ik het antwoord eigenlijk al wel wist. Ze zijn echt heel zeldzaam, het aantal bekende nesten is op één hand te tellen.

Daarom besloot ik contact te zoeken met de plaatselijke boswachter. Ik had geen idee of die het interessant zou vinden. Maar ik wilde in elk geval mijn uiterste best doen om deze kolonie te beschermen en ervoor te zorgen dat ze niet gestoord zouden worden bij eventuele bos werkzaamheden.

Tot mijn grote plezier kreeg ik een super enthousiaste reactie terug. De boswachter had ondertussen al gesproken met een mierenspecialist en een ecoloog en zij wilden graag met mij naar de plek gaan om te kolonie te bekijken. Dus die afspraak werd gepland voor de volgende maand.

Ik ging deze maand ook nog even langs de Veluwe op zoek naar mieren, maar helaas vond ik er niet zo heel veel op de locatie waar ik was. Ik verwachtte nog wel weer terug te komen, omdat de Veluwe vaak dichtbij school locaties is, maar alle verdere lessen werden afgelast in verband met corona. Dus ik zal hier op eigen initiatief nog maar weer eens naartoe moeten.

En nog een verhuizing. Dit keer van één van mijn mieren kolonies. De Lasius emarginatus mieren. Ze gingen van het linker bakje naar de hoge glazen pot. Hun oude bakje had een waterbarrière waar ze ineens overheen wisten te komen, daarom hadden ze een nieuwe nodig waar ze niet uit konden ontsnappen. Ik vind het altijd leuk, en ook wel belangrijk, om de bakjes van mijn mieren er mooi te laten uitzien zodat ze leuk staan in huis.

Juni

Deze maand begon met vliegende mieren. Van mijn Colobobsis truncata kolonie. Gelukkig zit dit bakje dicht dus konden ze niet het huis door vliegen.

Op 24 juni ging ik met boswachter, ecoloog en mierenspecialist terug naar het bos en gelukkig lieten de mieren zich weer zien.

Hoe ze daar precies gekomen zijn is uiteindelijk een raadsel en zal dat waarschijnlijk ook blijven. Omdat dit nu het enige bekende nest in noord Nederland is. Mogelijk zijn ze hier gekomen met het verplaatsen van hout vanuit buitenlandse bossen, de soort maakt hun nest namelijk graag in hout.

Deze dag werd ik ook vrijwilliger bij Staats Bosbeheer en sindsdien ben ik de trotse ‘eigenaar’ en beheerder van dit nest.

En dat was het voor het eerste half jaar van 2020. Onder andere vanwege corona weinig dingen gedaan en daardoor misschien juist wel meer mieren gezien.

Bedankt voor het lezen! ♡

Byee!