Hoi! Alles goed?
Een vraag die ik soms meerdere keren op een dag krijg. Die mensen elkaar constant vragen en waar eigenlijk helemaal niet over nagedacht word.
En dat vind ik raar. Best wel heel raar eigenlijk. Gelukkig weet ik dat ik niet de enige ben die hier zo over denkt.
Toen ik nog iets kleiner was zag ik eens op tv het programma ‘Het beste idee van Nederland’ en daarin kwamen twee jongens voor die naar mijn idee echt het beste idee van Nederland hadden. Zij vonden het namelijk maar stom dat iedereen elkaar de hele dag vroeg: ‘Alles goed?’ want wil je nou echt elk willekeurig moment naar waarheid antwoorden op die vraag? Wanneer je net vervelend nieuws hebt gehad en er vragen die dag nog mensen of alles goed gaat. Ga je dan echt vertellen aan elk van die personen wat er gebeurd is en hoe je je echt voelt? Nee, waarschijnlijk doe je dat niet. Of alleen soms bij belangrijke mensen. Maar al die andere keren zeg je: ‘Oh, ja goed hoor! En met jou?’ waarop die ander zegt: ‘Ja, met mij ook goed!’ Je verteld dan eigenlijk een leugen en die ander misschien ook wel. Best nutteloze vraag dan.
Maar toch antwoord ik meestal ook gewoon met een snelle ‘Oh, ja hoor.’ Vroeger dacht ik nog wel eens over mijn antwoord na en antwoordde ik vaker naar waarheid, als iemand me dan vroeg of alles goed was en dat was niet zo, dan vertelde ik dat het niet helemaal goed was. Ik kreeg dan vaak een overbezorgde reactie en altijd het idee dat diegene super veel spijt had van zijn of haar vraag omdat ik er op in ging. Maar waarom vraag je het me dan vroeg ik me af.
Niet veel later begon ik te snappen dat hoe gaat het meer een soort vraag is die je zegt om maar even iets te zeggen te hebben. Gewoon alleen Hoi kan niet. Het is vast te kort. Dan houd je tijd over om over je gespreksstof na te denken en dat moet niet. Dus vraag je snel of alles goed gaat. Ik heb geen zin in een ongemakkelijk gesprek en zeg ‘Oh, ja hoor!’ en vervolgens voel ik me lullig over mijn vertelde leugen. En is er alsnog een ongemakkelijke stilte. En om die te vermijden en om niet lullig over te komen ben ik dan ook nog verplicht om terug te vragen ‘En hoe gaat het met jou?’ Terwijl ik daar soms gewoon (sorry not sorry) niet geïnteresseerd naar ben.
Ik neem me keer op keer voor om deze vraag niet meer te stellen als ik er niet oprecht geïnteresseerd naar ben. Maar toch betrap ik mezelf er uiteindelijk toch altijd weer op dat ik het terug vraag. Ik zal het alleen niet snel uit mezelf vragen tenzij ik dus echt geïnteresseerd ben.
Het liefst zou ik gewoon altijd naar waarheid antwoorden. Maar vreemd genoeg lijkt het dat de mensen die mij dit het meest vragen juist het verst van mij vandaan staan en ik hun dus zeker niet als eerste mijn problemen zal vertellen. Terwijl de mensen om mij heen die ik juist vertrouw gewoon op mij afstappen en een goed gesprek beginnen zonder Hee Hoi Alles goed blabla.
Even terug komen op het beste idee van Nederland, die jongens hadden dus als oplossing bedacht dat iedereen voortaan zou zeggen: ‘Hoi! Veel goed?’ en daar kan dan dus bijna iedereen Ja op antwoorden want bij niemand is ‘alles goed’ maar bij bijna iedereen is er wel ‘veel goed’.
Ik vond/vind dit echt het beste idee in de hele show. Ze mochten zelfs door naar de volgende ronde maar werden uiteindelijk toch weggestemd omdat het idee niet haalbaar was. Super jammer. Want naar mijn idee zou de wereld een betere wereld zijn als iedereen mij voortaan vroeg ‘Hee Alien! Veel goed?’ dan zou ik enthousiast antwoorden: ‘Ja! Best wel veel goed vandaag!’ dan voelt niemand zich vervelend en kunnen we gewoon door gaan naar waar we het echt over willen hebben.
