10.3.2016
Verzwijg je wel eens dat je jarig bent?
Ja, vrijwel altijd.
Behalve tegen de personen die het om wat voor reden dan ook zouden moeten weten. Of wanneer de vraag heel nadrukkelijk gesteld word en ik geen mogelijkheid zie er over heen te praten. Dan geef ik alsnog gewoon eerlijk antwoord.
Maar ik vind verjaardagen niet veel meer toevoegen sinds ik niet meer een kind ben.
Mijn eerste tien verjaardagen waren wel echt te gek! Ik had er slapeloze nachten van want ik wist dat mijn ouders op datzelfde moment het hele huis versierden om de dag zo speciaal mogelijk te maken. Aan cadeautjes heb ik ook nooit te kort gehad. De hele dag was ik omringt met mensen die speciaal voor mij kwamen, ik mocht kiezen wat ik wilde eten, en vervolgens had ik ook nog een speciaal kinderfeestje waarvoor ook groots werd uitgepakt!
Maar het ultieme hoogtepunt van de dag was wanneer ik snel de trap af kwam rennen, het gordijn van de voordeur opentrok en zag wat mijn moeder voor me getekend had. Zij maakte namelijk elk jaar een tekening voor mijn verjaardag, ook voor één mijn broertje, en het was altijd een grote verassing wat het dit keer zou zijn maar het was vaak iets waar wij op dat moment fan van waren. Zo was het eens Bugs Bunny, Aerodactyl van Pokemon en een hele mooie van The Lion King.
Toevallig heb ik die laatste net gisteren terug ‘gevonden’ en eigenlijk terug gekregen omdat eindelijk mijn spulletjes van vroeger in ons nieuwe huis passen!
Maar deze tekeningen werden dan op de garagedeur geplakt met ballonnen en versieringen die de hele buurt aankondigden dat ik een nieuwe leeftijd had bereikt. Vooral als ik daar nu aan terug denk vind ik dat best wel heel bijzonder. Als kind vond ik het gewoon super leuk, nu besef ik nog extra hoeveel moeite mijn familie altijd deed om mij een geweldige dag te bezorgen.
Toch vond ik het ergens sinds mijn tienertijd minder leuk. En nu uiteindelijk helemaal niet meer zo leuk. Misschien omdat ik weet dat het nooit meer zo speciaal word als vroeger, maar misschien ook omdat ik nu niet meer blij ben om een jaar ouder te worden.
Nadat je 23 geworden bent heb je het hoogst haalbare, op je pensioen na, gehaald. Je krijgt niet meer ‘ineens’ extra betaald omdat je een jaar ouder bent geworden, ook mag je niet ineens nieuwe dingen zoals roken, drinken, gokken, autorijden, ziekenvonds betalen, huursubsidie aanvragen en andere ‘leuke’ dingen die je het jaar ervoor nog niet mocht. Zelfs je familie en vrienden doen niet meer alsof de hele wereld die ene dag om jou draait. Die lekkere maaltijd moet je zelf koken, het feestje moet je zelf regelen en met een beetje pech moet je ook nog gewoon de hele dag werken.
Niks is het waard om na je 23e nog een jaar ouder te worden dus je zou inderdaad kunnen zeggen dat ik liever maar verzwijg wanneer ik jarig ben. Zo heb ik op Facebook een verkeerde datum ingesteld. Ik waardeer al die onoprechte felicitaties gewoon niet zo.
Maar voor iedereen die wel echt weet en onthoud wanneer ik jarig ben, jullie felicitaties waardeer ik wel. Vooral die paar die ik direct na middernacht en in de ochtend krijg. Van die mensen weet ik dat ze echt oprecht aan me gedacht hebben en me wilden feliciteren. En daarnaast gewoon echt weten wanneer ik jarig ben. Zelfs na al mijn ‘moeite’ het te verbergen.
En voor iedereen die het niet weet en nu heel nieuwsgierig is.. Sorry. Ik ga het nu alsnog lekker niet zeggen. Maar ik wil wel een hint geven: ik ben dit jaar nog niet jarig geweest. Dus alles voor 10 maart kun je schrappen. 😉
Toen ik begon met het beantwoorden van deze vraag had ik de lengte van ongeveer één alinea in de planning.. Daar zit ik ondertussen een beetje overheen. Oeps! #bloggerproblems
Bedankt voor het lezen!
Byee ♡
Eén reactie