De maand november is weer voorbij en we kijken even terug naar wat ik allemaal deed deze bijna laatste maand van het jaar. Het begon heel goed. Ik had zelfs een paar ‘soort van’ voornemens en dat ging ook erg goed in het begin van de maand, maar ik moet nu eigenlijk al mededelen dat er weinig meer gebeurde dat het delen waard is nadat de maand over de helft was.
Bij deze wil ik mij ook graag alvast verontschuldigen voor de steeds slechter wordende foto’s. Ik begin dat probleem met licht te begrijpen waar bijna elke blogger het over heeft..
We beginnen weer met een kattenfoto. Dit keer is de eer aan Nuka. En een beetje aan mij, al staat hij er duidelijk beter op. Hij was nog bij ons en hij komt altijd zo gezellig samen met mij op de bank zitten. Als een echte baas.
Als hij niet bij zit ligt hij ook graag bij of op zijn moeder. Ze liggen soms zo grappig samen! Hier deden ze mij heel erg denken aan Catdog, een cartoon die ik vroeger vaak keek over een kat en een hond die aan elkaar zitten, maar dit is dan niet Catdog maar Catcat!
Op de tweede van deze maand was ik uitgenodigd bij mijn vriend op school om de resultaten te bekijken van de opdrachten uit de eerste periode. Dit was erg leuk en gezellig, maar ik heb geen foto’s genomen. De dag daarna was ik alweer bij hem op school. Dit keer omdat er een Halloween feest was georganiseerd. Ik ging niet heel erg verkleed, maar toch wel een beetje. Helaas werd ik elke keer heel ongemakkelijk gestoord door andere mensen terwijl ik een spiegel selfie van mijn outfit probeerde te nemen dus dat lukte niet zo goed. Een foto die wel een soort van lukte was deze foto die ik per ongeluk maakte toen ik eigenlijk probeerde te filmen. Mijn vriend deed namelijk ook een optreden deze dag en dat zou ik filmen.
Op de 10 november vroeg Tini mij om mee te gaan wandelen. Ze las hier dat ik meer wilde bewegen en wilde zelf een stukje lopen om foto’s te maken. Dat klonk als een heel goed idee en we liepen een groot deel van de middag rond in het bos naast ons huis. Omdat er ook wilde koeien lopen wilden wij die graag gaan zoeken. Daarom liepen we een afgesloten, maar wel publiek toegankelijk, deel van het bos in in de hoop ze daar te vinden. We vonden allemaal aanwijzingen dat ze er inderdaad wel komen. Zoals hopen mest en hoefgaten in de grond waar je bijna letterlijk je benen over zou kunnen breken, maar vonden de koeien niet. We vonden wel een heel bijzonder stukje bos.
Of bijzonder.. Het is niet heel bijzonder misschien, maar zeker iets wat je niet zomaar overal tegenkomt. Het was een specifiek deel van het bos waar alle bomen kapot waren. Afgebroken en omgevallen. Het was echt een ravage. Heel bijzonder om te zien en ik ga dan altijd zitten speculeren wat er gebeurd zou kunnen zijn. Het leek namelijk echt niet alsof mensen dit gedaan hadden, eerder alsof de bliksem op een gebied van z’n 100 meter hard ingeslagen was! En daar om heen stonden dan weer normale gezonde bomen. Bijzonder vind ik het vooral omdat dit zowat naast ons huis is. En dan bedoel ik echt niet meer dan een paar honderd meter. En we wonen in een stad!
Mijn vader was jarig geweest en hij vierde het op zaterdag 12 november. Dat was alleen ook de dag van de intocht van Sinterklaas en ik had beloofd de pieten te helpen deze dag. Dus het werd erg druk, maar ook erg leuk. Het ging allemaal goed en er was tijd over. We hadden het misschien iets te gezellig met sinterklaas en mijn vader maakte deze foto. Dit ben ik met sinterklaas, mijn broertje en bakpiet die ik soms ook wel mamapiet noem. (Mag ik dat zeggen?)
Die avond vierde mijn vader dus zijn verjaardag. Ik ging na de intocht naar het huis van mijn ouders, ik zou namelijk de hapjes maken voor de avond. Mijn broertje was ook net thuis en ik had eindelijk weer eens de tijd om echt met hem bij te praten, dat vond ik super leuk. En toen was het ook al weer avond en kwam iedereen al langs. Ik was kapot van de hele dag en moest nog een stuk rijden. Dus ik ben niet ontzettend lang gebleven, maar ik knuffelde nog wel even met dit lieve witte bolletje.
Dit is Hailey en ze is dol op alles wat zacht en fluffy is. Ik deel die mening met haar en had, zoals bijna altijd, mijn fluffy vest aan. Zij besloot dat dat dé plek was en kroop lekker bij mij in het vest. Mijn moeder maakte deze foto, waarop je ook goed haar gekke ogen kan zien. Ik weet niet precies meer waarom het zo is, maar de één weerspiegeld dus de flits van de camera zoals het hoort en de andere niet. Ze zou er geen last van moeten hebben, maar het geeft nogal eens dit vreemde effect op foto’s. Ze is overigens zeker niet blind, iets wat nogal eens van witte katten gedacht wordt.
Om nog maar even in de kattensfeer te blijven, want ik was echt heel saai deze maand, mijn eigen diva haalde ook weer wat uit. Meestal is ze heel lief en vrij rustig, maar soms heeft ze echt een gekke bui.
Ik vond het wel weer eens tijd om haar wat lekkers te geven en de keus viel op kattenmelk. Ik schonk het voor haar in, maar ze vond een rondzwervende stuiterbal ineens toch interessanter. Ze vloog als een profvoetballer door het huis en scoorde de bal op de rand van het melkbakje. En toen lag er dus ineens overal melk. Als een echte diva liep ze snel weg achter de bank alsof er helemaal niks gebeurd was en ik mocht alles opruimen.
Niet veel later spotte ik een restje van mijn verse boodschappen briefje. Meestal als ze iets uithaalt is het dit. Ze geniet er intens van om op dingen te bijten en papier te versnipperen. Belangrijke documenten, post, mijn agenda en dus ook boodschappenlijstjes. Alles wat van papier is en snippert of kraakt is niet veilig voor haar. Gelukkig was het dit keer maar een boodschappenlijstje en dit is alles wat ik er van terugvond.
En toen begon het meest leuke gedeelte van de maand. Voor jullie erg saai, voor vrienden af en toen misschien zelfs irritant, maar ik heb twee geweldige weken gehad. Ik deed namelijk eindelijk weer wat ik al tijden wilde doen. Gamen! Ik geloof dat ik al eens vertelde dat ik enorm van gamen houd, maar het bijna nooit doe. Dat is omdat wanneer ik het eenmaal doe ik alles om mij heen vergeet. Ik speel de game non stop totdat ik er helemaal zat van ben en dan krijg ik langzaam mijn normale leven weer terug. Je zou kunnen stellen dat ik zwaar game verslaafd ben, maar het goed onder controle heb over het algemeen. Het ding is gewoon dat ik het niet moet doen, tenzij ik er echt de tijd voor heb. Een week of twee dus om als een kluizenaar te leven.
Toen ik op 16 november een nieuwe oplader voor mijn laptop had was ik zo blij dat ik eindelijk weer mijn laptop kon gebruiken dat ik besloot dat het tijd was. Niet tijd om die grote blog achterstand in te halen, maar om te ontspannen en te gamen! En dat is wat ik deed. Ik heb sinds 16 november slechts één foto gemaakt en dat is deze.
Na een paar dagen was Scarlett het, naar mijn idee, namelijk zat dat ze voor aandacht moest komen vragen in plaats van dat ik de hele dag achter haar aan liep om het te geven. Dit is dan z’n typische actie van haar, ze gaat gewoon tussen mij en het object zitten wat mijn aandacht op dat moment meer heeft. Meestal is dat mijn telefoon of een boek, dit keer was het dus de laptop.
Nog even een Yay! voor iedereen die bij het zien van die foto de game al herkende! En voor de mensen die het niet herkenden, dit is Terraria. Één van mijn favoriete games. Voor de gein, en omdat het kan, heb ik nog even opgezocht hoeveel uur ik gespeeld heb en dit is het resultaat..
125 uur.. Wow! Ik ben er zelf ook een beetje verbaasd over.. Maar ergens ook niet, ik heb namelijk meerdere dagen echt van opstaan tot wakker worden gespeeld. Dat telt lekker op natuurlijk. Ik vergeet echt alles om mij heen in die uren. Ik start de game en ‘ineens’ is het half 4 in de nacht.. Erg slecht voor mijn al best wel slechte slaappatroon. Er waren ook een paar dagen waarop ik de zon zelfs weer zag opkomen. Niet zo goed, maar wel grappig want als ik wakker moet worden op die tijdstippen ben ik nooit zo fit! Ik heb mij vooral ontzettend vermaakt die twee weken! Dit is echt z’n ding waar ik van droomde toen ik nog thuis woonde. ”Als ik later groot ben maak ik zelf wel uit hoe lang ik achter de computer zit en hoe laat ik naar bed ga!” En dat is precies wat je af en toe gewoon even moet doen als je dan eindelijk ‘groot’ bent!
Er was nog iets lastigs. Ik vergat namelijk ook dat ik een telefoon had en ben ontzettend slecht bereikbaar geweest deze tijd. Iets wat misschien niet iedereen leuk vond. Ik vond het zelf dubbel. Het was fijn om lekker even een tijd niet met mijn telefoon bezig te zijn, maar ik voelde me ook wel weer een slecht persoon wanneer ik dus om half 4 ‘s nachts al die ongelezen berichten zag van de hele dag. Al die tijd heb ik dus echt bijna niemand gesproken, behalve mijn vriend die gezellig met mij mee speelde. Uiteindelijk begonnen zijn lessen weer deze week en besloot ik ook dat het nu wel weer even genoeg was geweest. Ik ben het niet zat, maar een groot deel van de game is uitgespeeld, dus er is niet meer zoveel spanning en sensatie. Tijd dus om deze blog weer wat meer aandacht te geven!
Oh en Scarlett ook natuurlijk!
In de hoop op wat meer begrip van haar kant leerde ik haar waarom schermen zo leuk zijn om naar te kijken.
Wisten jullie dat er speciale ‘Movies for cats’ op YouTube staan?! Ik in elk geval niet! Ik keek eerder al samen met haar naar Instagram filmpjes van andere katten, maar die speciale kattenfilms worden ook erg gewaardeerd!
Ze vind dit zo ontzettend leuk! We keken het dus eerst elke keer zo op mijn telefoon, het is echt een momentje van ons samen. Maar soms wil ik ook weer wat anders doen en afgelopen week leek ze gewoon geïrriteerd op het moment dat ik het allemaal weg klikte. Ze liep meteen bij mij weg! Omdat de laptop nog aanstond besloot ik maar te kijken of ze dat ook leuk vond. In het begin snapte ze er niks van en ging ze de hele tijd op het toetsenbord zitten waardoor alles op het scherm veranderde en ze veroorzaakte zelfs een foutmelding op mijn laptop! Ik schrok me rot, maar al snel ging het beter en ging ze naast het toetsenbord zitten. En zo heeft ze nog dik een uur naar een film over vogels gekeken die dus speciaal voor katten was. Het was ook ontzettend vermakelijk voor ons om haar er zo gefascineerd te zien kijken. En soms met haar poot over het scherm te zien vegen omdat ze er zo in op ging.
En veel meer kan ik er niet van maken deze maand.. Hopelijk hebben jullie net z’n leuke chill maand gehad en dan gaan we nu door naar het altijd drukke december!
Bedankt voor het lezen!
Byee! ♡
Ja goed geschreven
Het facineerd me altijd weer.
Mooi!
Heel leuk geschreven! Fijn dat je weer een oplader hebt!