Jubileum 8,5 jaar! ♡

Hoera! Vandaag ben ik 8 en een half jaar samen met mijn vriend Luc!

En dit leek me wel een leuk moment om iets meer over ons te vertellen.

Ik was 14 en hij was 15 toen we elkaar leerden kennen. Ik had nog nooit een relatie gehad of iemand echt leuk gevonden. Er waren daarvoor wel twee jongens geweest waarbij ik misschien geïnteresseerd was in iets meer dan een vriendschap. Maar ik deed er verder niks mee omdat dat gevoel toch niet echt sterk was. En daarnaast had ik het idee dat hun mij toch niet echt zagen staan. Geen echte liefde dus. En dat maakte eigenlijk al dat ik afhaakte. Het is namelijk zo dat ik al sinds kind zijn denk: Als ik mezelf niet oud zie worden met je hoef ik je niet.

Vanaf dag 1 geld dit al voor mij. Waarom aan een relatie beginnen waar je niet al een trouwerij en een eeuwig gelukkig leven voor je ziet? Verspilde moeite dan toch? Maar hier zal ik later in een ander artikel even verder over gaan. Terug naar toen ik 14 was en mijn vriend 15. In 2007.

Het was ergens begin 2007 dat ik me weer eens verveelde. Uren en uren en uren spendeerde ik achter mijn computer waar ik eigenlijk nooit iets nuttigs op deed. Nu dus ook niet. Ik zat wat rond te kijken op 1 van mijn profielen. Vampirefreaks.com en ik was benieuwd of er nog andere mensen uit mijn dorp een account hadden. En ja hoor. Een stuk of 5. Waarvan er 1 me meteen op viel. Ik weet nog steeds niet waarom, maar de jongen op de foto had een bepaalde uitstraling die mij echt meteen geïnteresseerd maakte. Dus ik klikte en las zijn profiel. Ineens herinnerde ik me iemand die bij mij op school zat maar die altijd in de andere kant van het gebouw was en ik dus nooit echt zag.

Toch was ik op dat moment al vrij vastbesloten om hem een bericht te sturen. Ik wist alleen echt niks leuks wat ik kon zeggen. Uiteindelijk werd het iets in de zin van: Hee! Ik heb jou eens gezien op school! En al snel kreeg ik reactie: Hey, ik jou niet. En dit waren onze eerste woorden. Normaal gesproken houd ik niet zo van dit soort vage gesprekken en ik vraag me nog steeds af waarom ik zomaar dat vreemde bericht stuurde. Maar het werd al snel een gesprek. En omdat de chat op die site een beetje vaag was gaven we elkaar al snel onze MSN. En daar liep het echt bijna uit de hand. Binnen enkele dagen was ik al jaren ouder van het slaapgebrek. Ik kon namelijk gewoon niet stoppen met praten tegen deze jongen. We hadden zoveel te vertellen en ik had me nog nooit bij iemand zo vertrouwd en goed gevoeld als bij hem. Zelfs niet bij mijn vriendinnen in die tijd. Ook al hadden we toen nog nooit echt afgesproken. Er was alleen 1 probleem toen. Er was nog een ander meisje. Zij vond hem toen ook leuk en zij had zelfs een relatie met hem. Hoewel ik daar respect voor had merkte ik wel dat het niet zo lekker liep tussen hun. En ik zal niet zeggen dat ik mijn kans gepakt heb. Maar ik deed natuurlijk wel mijn best om er zo goed mogelijk voor hem te zijn en dit zorgde er uiteindelijk voor dat wij dichter naar elkaar toe groeiden.

Ik heb me altijd voor genomen om net als mijn ouders te zijn hiermee. Mijn moeder was 13 toen ze mijn vader leerde kennen en hij is haar eerste en enige liefde ooit. Dit vond ik mijn hele leven al z’n mooi idee, dat wilde ik ook. Dus ik besloot eens te kijken naar hoe ik dat voor me zag. Als ik keek naar de andere jongens die ik leuk gevonden had.. Ineens begon ik te twijfelen. Vond ik die jongens wel echt leuk? Dit gevoel was namelijk heel anders. Veel sterker. Ik was echt oprecht geïnteresseerd in deze jongen en ik kreeg ook nog eens interesse terug. Steeds meer begon ik hem te missen als we niet gepraat hadden op MSN.

En uiteindelijk kwam het ervan. We spraken af. In de pauze op school in de mediatheek. Ik was dood nerveus en maakte mijn vriendinnen helemaal gek terwijl ik gespannen wachtte tot hij de trap af kwam. En toen was hij daar ineens. Wat was hij mooi! En wat was hij lang! Ik denk dat dit het moment was dat voor mij de vonk oversloeg. Meteen de eerste keer dat ik hem voor het eerst echt aankeek. Er was alleen 1 probleempje.. zijn vriendin was er ook bij. Niet geheel zonder reden was zij wat ongerust over de situatie en wilde graag mee. Dit maakte het voor mij een stuk ongemakkelijker en voor hem denk ik ook. We hadden het wat over muziek en de pauze was echt veel te snel voorbij.
Ik denk dat het diezelfde week nog was dat wij weer afspraken. Op de avondmarkt in dorp. Ik was er met een vriendin en hij met vrienden en we spraken af om te meeten. Dit keer was zijn vriendin er niet bij want zij had een afspraak ergens anders. Ik was al snel moe en hij besloot als een echte gentleman dat hij me wel zou dragen op zijn rug. Daar zat ik op zijn schouders 2 meter hoog. Ik voelde me als een princes die rondgedragen werd. Ja ik vond deze jongen echt leuk.

De dag erna gingen we samen films kijken en de hele avond heb ik meer genoten van hoe we elkaar elke keer per ongeluk aan raakten tijdens het pakken van snacks en hoe we later steeds meer tegen elkaar aan gingen hangen. Ook weet ik nog hoe hij allemaal smsjes kreeg en hier helemaal gek van werd. Een dag later vertelde hij dat er uit was met zijn vriendin en hoewel ik wist dat het al tijden niet goed ging, ook voor hij mij kende. Voelde ik me toch wel schuldig hierover.

Toen we een dag later weer afspraken op 4 juni 2007 gingen we picknicken. En omdat hij op dat moment dus single was voelde ik me voor het eerst vrij om mijn gevoelens toe te laten. En hij blijkbaar ook want we houden 4 juni 2007 nog steeds aan als startdatum voor onze relatie.

Ik voelde me alleen ook toen nog steeds heel lullig tegenover zijn vriendin, ex eigenlijk toen dus. Mel, als je dit leest.. Sorry. Ik weet hoe rot je je voelde en ik weet dat je mij de schuld gaf. Hoewel het misschien niet helemaal mijn schuld was is het dat misschien wel een beetje en ik voelde me er echt lullig over. Ik kan niet zeggen dat ik er spijt van heb. Maar ik vond het wel echt rot voor je en ben blij dat je gelukkig al snel jou prins tegen kwam waar je nu lekker mee samenwoont.

We probeerden het nog een tijdje stil te houden maar dat lukte niet zo goed en al snel wist de hele school het. Toen we het daar op volgende jaar ook nog bij elkaar in de klas kwamen maakte het helemaal af.

Als ik hier op terug kijk zie ik echte liefde, sowieso van mijn kant. Ik geloofde nooit zo in liefde op het eerste gezicht maar ik denk dat dat toch wel gebeurd is toen. En hoewel mijn vriend in die tijd eigenlijk niet van plan was een relatie voor lange tijd te nemen, zijn we nu 8 en half jaar later toch nog steeds heel blij met elkaar.

4.6.2007 ♡
I love youu