Ik heb al eens geschreven over het het meest irritante woord, ik heb ook al eens geschreven over de meest irritante vraag. Alleen eigenlijk is er nog een tweede meest irritante vraag. En toevallig word die vaak gesteld vlak nadat men de eerste irritante vraag op mij afgevuurd heeft. Nadat ik me door de eerste vraag heen geworsteld heb krijg ik namelijk al snel de volgende: ‘En, wat voor werk doe je?’ en deze vind ik minstens zo vervelend!
Gesprekken die gestart worden met: ‘Hoi, alles goed?’ en vervolgd worden door: ‘En, wat voor werk doe je?’ zijn al verdoemd voordat ze begonnen zijn. Eigenlijk zijn dit niet eens gesprekken te noemen. Ik noem het liever ik-heb-niks-nuttigs-te-zeggen-dus-hier-wat-algemene-interesse-om-het-niet-ongemakkelijk-te-maken ‘gesprekken’. Je vind deze vragen vaak bij gelegenheden waarop veel mensen aanwezig zijn die elkaar niet goed kennen en met een beetje pech voer je dit ‘gesprek’ zelfs enkele tientallen keren op z’n gelegenheid.
En hoewel de vraag gesteld word om ongemakkelijkheid te ontwijken bereik je dit er vaak uiteindelijk toch mee. Ik antwoord dan namelijk met: ‘Oh, ik werk in een kledingzaak.’ Niet heel spannend. Waarop de gesprekspartner vaak antwoord: ‘Oh, wat leuk!’ waarop ik dan weer antwoord met een gemeend: ‘Dat valt best tegen.’ of een iets minder gemeend: ‘Ja, erg leuk.’
In het eerste geval krijgt mijn gesprekspartner de indruk dat ik een hekel heb aan mijn werk, wat in principe helemaal waar is, maar daarmee laat ik ook een negatieve indruk achter. Verder hebben wij hier beide dan niet echt meer iets aan toe te voegen en valt het gesprek stil.
In het tweede geval vertel ik een soort van leugen waar ik verder niet op in wil gaan en kan de gesprekspartner er verder ook weinig aan toevoegen. En dan valt het gesprek ook stil..
Dit is dus gewoon een stomme vraag! Ik geloof echt dat er mensen zijn die dit wel een leuke vraag vinden, simpelweg omdat ze het graag hebben over hun werk omdat ze er trots op zijn en blij van worden. En dus zat ik eens te denken hoe ik deze vraag om kon draaien zodat hij wel leuk zou zijn..
En ik bedacht zelfs nog een oplossing ook!
Want waarom zeg ik niet gewoon dat ik schrijf..? Ik bedoel, dat doe ik toch? Voor zover ik weet heb je ook geen papier of officiële bevestiging nodig om te mogen zeggen dat je schrijver bent. Schrijvers waren ook al schrijvers voordat hun eerste boek in de winkel lag, anders waren ze geen schrijvers geweest en hadden ze het boek niet kunnen schrijven. En dat maakt in mijn ogen dat iedereen die regelmatig stukjes schrijft, voor zichzelf, voor een toekomstig boek, voor een blog, of voor een tijdschrift, zichzelf schrijver mag noemen.
Met deze logica bedacht ik mij dus dat ik in plaats van te zeggen dat ik in een kledingzaak werk, waar ik totaal niks mee heb op persoonlijk vlak. Ik ook gewoon kan zeggen dat ik schrijf. Zodat daar een gesprek uit voort kan komen waarin mijn gesprekspartner mijn positieve en gemotiveerde kant kan zien. Terwijl ik vertel over iets wat ik erg graag doe en echt leuk vind om te doen, in plaats van weer herinnerd te worden aan datgene wat ik wel moet doen maar erg vervelend vind om te doen.
En dus, als jij mij vanaf nu vraagt wat voor werk ik doe, dan antwoord ik dat ik schrijver ben. En dan hebben we een leuk gesprek waar we allemaal blij van worden. Ik zal plechtig beloven dan nooit meer te zeiken over deze irritante vraag, al moet ik hem 100 keer op een dag beantwoorden.
Bedankt voor het lezen!
Liefs,
Alien,
Verkoopste.. Schrijver van http://www.byalien.nl/
♡
