Menofobie, waarom ik de pil door slik

Vandaag kwam ik tijdens het lezen van wat blogs een interessant artikel tegen. Over z’n typisch onderwerp waar ik duidelijk totaal anders over denk dan bijna alle andere vrouwen. Ik wilde er al eerder over schrijven maar wist nooit zo goed hoe te beginnen, vooral omdat het behoorlijk persoonlijk is en ik het eigenlijk nog nooit eerder aan iemand verteld heb.

Neem er even wat drinken en een bak snacks bij, dit is een behoorlijk lang artikel.

Maar ik kwam dus een lijstje tegen. Dit zouden 15 positieve dingen moeten zijn aan ongesteld zijn. En ik heb het vol verbazing 15 keer gelezen. Zouden ze echt bestaan..? Mensen die hier positief over kunnen denken?

Ongesteld zijn. Oké dat was het. In de rest van dit artikel zal ik het even ‘het’ noemen omdat ik me al vies voel als ik aan het woord denk. Laat staan het telkens te moeten typen of uit spreken.

Hier even de 15 punten uit het lijstje met daaronder mijn persoonlijke antwoord er op. En hier een link naar het originele bericht op de blog Bellesqa.nl. Ze komen dagelijks met leuke artikelen en lijstjes. Ik houd van lijstjes. Ze geven me veel om over na te denken.

1. Opluchting! Je stond op het punt om een zwangerschapstest te kopen..
Of je slikt de pil gewoon goed en maakt je geen zorgen.

2. Zonder schaamte een enorme hoeveelheid chocolade in kunnen slaan.
Hier heb ik normaal ook totaal al geen moeite mee.

3. Je hebt een excuus om niet mee te gaan stappen; je had toch al niet zo’n zin.
Of je zegt gewoon eerlijk dat je geen zin hebt.

4. Jezelf wijs kunnen maken dat die broek zo strak zit door al het vocht dat je vasthoudt…
Jezelf voorliegen. Want dat maakt alles beter.

5. Een fijn vooruitzicht naar de dagen dat je niet ongesteld bent.
Daar geniet ik liever dagelijks van.

6. Een goede huilbui: nu is het geoorloofd om even lekker uit te huilen. Let it go!
Ik huil wel gewoon wanneer ik daar vanwege een normale reden behoefte aan heb en bij voorkeur gewoon helemaal niet.

7. Het skippen van gymlessen op school door de kramp.
Gym is stom en dit is in principe inderdaad een positief punt. Maar voordat je kunt gaan zitten zul je toch echt aan je gym leraar moeten vertellen dat je ‘het’ bent en dat zou ik dus al never nooit over mijn lippen kunnen krijgen. Vette pech voor mij.

8. No worries want die hoeveelheid puisten op je gezicht heeft een duidelijke oorzaak.
Maakt niet dat je ze ook leuk vind. Mijn gezicht is al 8 jaar lang mooi glad en ook geen littekens van alle vorige keren.

9. Je hebt geen zin om te sporten. Geen probleem! Je hebt een geldige reden.
Mij word altijd verteld dat sporten dan juist goed voor je is..

10. Je kunt je verantwoorden als je moody bent (ook al ligt dat niet aan de ongesteldheid).
Het zeggen of uitleggen dat je chagrijnig bent hierom vind ik persoonlijk nogal stom. Dus omdat jou lichaam moeilijk doet mag je mij ineens ook stom behandelen?

11. Nu mag je eindelijk legaal oma-onderbroeken dragen.
Dat er serieus mensen zijn die dit dragen geeft mij een stiekem beschamend gevoel. Doe dagelijks een mooi setje aan en voel je dagelijks als een playboy model inclusief zelfvertrouwen. Tadaa gratis tip.

12. Als je het tegelijk met je beste vriendin bent: bonding time!
Nooit meegemaakt  maar dit lijkt me dan op zich wel bijzonder. Maar niet meteen een positief punt eraan. Ik kan normaal ook al heel goed met mijn beste vriendin daar hoeven we niet samen gelijktijdig voor dood te bloeden.

13. De hele dag in pyjama of een huispak lopen met een goede reden.
Dit heet zondag mensen. Of elke andere dag dat je vrij bent.

14. Dat het je op-en-top vrouwelijk laat voelen!
Dit hoor ik ook vaak van vrouwen. Maar ik voel me al genoeg vrouw door mijn kleding en mijn spiegelbeeld. En in mijn ogen zijn vrouwen schoon en rein. Just sayin..

15. Het is acceptabel om al om 20:00 naar bed te gaan.
Hoewel ik vaak hoor dat dit van veel mensen een ultieme droom is vind ik het naar bed gaan voor middernacht een absolute verspilling van je vrije tijd.

Klaag klaag klaag. Ja dit is dus mijn extreme persoonlijkheid kant. Ik zal mezelf iets beter proberen te onderbouwen..

Ik kan me dat namelijk dus echt niet voorstellen. Ik vind het echt het meest afschuwelijke dat de natuur bedacht heeft. Zelfs dood gaan vind ik nog logischer klinken. (Serieus)

Waarom in godsnaam zou het natuur technisch slim zijn om vrouwen elke maand opnieuw te verzwakken een deel van hun bloed te laten verliezen en zich ook nog eens super rot te voelen. En daarnaast verteld mijn biologie kennis mij dat roofdieren aangetrokken kunnen worden door bloed. Super handig natuur!
Als ik in de prehistorie geboren zou zijn had ik mezelf vast allang van een berg gegooid. Maar gelukkig is dat niet zo en leef ik in een moderne tijd die een oplossing voor mijn probleem vond.

Namelijk de pil. Ik weet dat de pil op het moment behoorlijk in opspraak is en heel veel vrouwen hier dus juist van af willen. Maar ik ben er niet een van. Het is namelijk de beste manier om de natuur naar je eigen hand te zetten. En ook al is dat juist wat velen dus niet wilden, ik wil dat wel wel. Zoals met alles, heb ik zelf het liefst de touwtjes in handen. Zeker als het dingen over mijn lichaam betreft.
Kort uitgelegd zie ik mijzelf als een bewustzijn dat een lichaam heeft gekregen om te gebruiken. Dat lichaam had van alles kunnen zijn. Maar per toeval kreeg ik dus het lichaam wat je ziet als je ‘mij’ ziet. (en ik ben er blij mee hoor!) Mijn bewustzijn bepaald wat er gebeurd en mijn lichaam volgt. Dat is hoe het ‘hoort’ in mijn gedachten. En toen werd ik ineens een ‘vrouw’ en moest mijn bewustzijn zich ineens gaan aan passen aan iets waarvan mijn lichaam besloot dat het er tijd voor was. Precies andersom dus. En dat kon ik niet helemaal aan. En dan bedoel ik serieus dat ik het niet aan kon. Ik had me nog nooit zo afschuwelijk gevoeld. Ook nog nooit zo beschaamd en vooral nog nooit zo vies.

En ik zou mezelf niet zijn als ik niet meteen zou beginnen met oplossingen verzinnen. Het meest logische voor mij toen? Me laten ombouwen tot man. Serieus. Hoewel ik dit echt nooit tegen iemand gezegd heb is dit het eerste waar ik aan dacht. En ik bedoelde het echt heel wat serieuzer dan hoe het hier nu over komt. Mannen hebben dit probleem niet. Dus wilde ik een man zijn. Alleen dit is natuurlijk niet makkelijk en ik snapte al snel dat deze optie af viel. En niet zo handig was aangezien ik (mijn bewustzijn) echt wel vrouwelijk is. Toen bedacht ik dat ik me ook nog kon laten seriliseren. Alleen daar zitten dan weer veel echte nadelen en bijwerkingen aan. Dus dat ook maar liever niet.

Ik was hier ongeveer 12 en was echt heel boos op mijn lichaam dat het mij door deze hel liet gaan. Zeker sinds ik voor mijn gevoel echt nog maar een meisje van 6 was en hier nog totaal niet aan toe was. Erger vond ik nog dat ik overal las dat het na ongeveer 4 tot 5 dagen over zou moeten zijn. Maar dat ik er al bijna 2 weken last van had. Mijn woede en afschuw van mezelf werd elke dag erger en heb uiteindelijk zelfs met een mes in mijn handen gestaan: Als mijn buik het dan echt nodig vind om te bloeden zal ik hem eens een goede reden geven. Maar ik was te bang. (gelukkig maar) maar dit is wel echt hoe ik me voelde erover. Ik was echt wanhopig en omdat ik me zo schaamde voor mezelf, durfde ik het aan niemand te vertellen. Zelfs niet aan mijn moeder. Ik wou het haar echt vertellen. Ze had me vast kunnen helpen. Maar ik kon de woorden gewoon niet over mijn lippen krijgen.

En toen dacht ik uiteindelijk aan de pil. Dé oplossing! Ik heb de pil ongeveer 2 maanden geslikt zoals het hoorde. 3 weken slikken 1 week niet. ‘Het’ werd wel ietsje minder erg door de pil. Maar mijn gekke gedachten werden niet minder. Dus besloot ik te gaan experimenteren. Wat nou als ik geen stop week neem? In die tijd was daar echt bijna geen informatie over te vinden maar ik was nog liever dood dan dat ik elke maand weer door deze ellende moest gaan. Dus ik nam geen stopweek. En raad eens.. er gebeurde niks. Mijn lichaam besloot niet ineens dat het tijd was om al mijn waardevolle voedingsstoffen weg te laten lopen. En ik voelde me echt een soort Einstein. Waarom dacht ik hier niet eerder aan?! En dat was de eerste maand van vele. Vele. Want er is ondertussen nog geen dag voorbij gegaan dat ik niet trouw mijn pil slikte. En dat maakt nu bijna 8 volle jaren. 8 jaren waarin ik mijn lichaam niet gehaat heb voor 2 weken per maand. 8 jaren waarin ik niet elke maand bijna bloedarmoede kreeg. 8 jaren lang waarin ik niet constant gehinderd werd door het feit dat ik toevallig een vrouw ben. 8 jaar waarin ik mezelf geleerd heb dat je zelfs de ergste dingen nog naar je eigen hand kan zetten.

En nu zijn er altijd mensen die hier meteen extreem dramatisch over gaan doen. Die bang zijn voor enge ziektes enzo. Maar volgens mijn dokter is er niks aan de hand. (Hij vond hooguit mijn kijk hierop bizar en extreem en had het nog nooit zo gehoord) maar feit is wel dat er waarschijnlijk zeer weinig vrouwen zijn die langer doorslikken dan mij. En je dus niks 100% zeker kan weten. Maar dat heb ik er zelf persoonlijk wel voor over. Ik zou liever 20 jaar inleveren aan het eind van mijn leven dan dat ik mijn totale jonge volwassen leven elke maand de halve maand in moet leveren. Ik ben ik elk geval absoluut niet van plan hier binnenkort mee te stoppen. Zelfs al blijkt de pil niet heel gezond te zijn. Zo depressief raken over je lichaam (waar ik normaal echt veel van houd) dat de voorkant van elke auto, bus of trein er aantrekkelijk uitziet voor een dikke knuffel wil ik nooit meer meemaken.

Wat ik verder ook nog even wil uitleggen is de eventuele reden dat ik hier zo over denk. Ik kan me bijna niet voorstellen dat iets wat voor de totale wereldbevolking zo normaal lijkt te zijn voor mij zo abnormaal is. Ik kan me wel herinneren dat toen ik er als kind achter kwam wat ‘het’ betekende dat ik toen letterlijk gedacht heb: Oké nog even goed genieten dus voor mijn leven over is. Ik was zacht uitgedrukt gechoqueerd door het idee dat dat me te wachten stond. En hoewel ik niet gelovig ben heb ik wel eens zitten bidden dat de natuur mij zou overslaan. Dat ik per ongeluk onzijdig was en ik voor altijd gelukkig en fijn zou kunnen leven.

Een ander dingetje wat duidelijk mee speelde is de reacties die ik er altijd over hoorde en hoor. Zo heb ik bijvoorbeeld wel eens van gehoord van mannen: ”Oh ik hoef deze week niet naar mijn vriendin toe ze heeft haar periode.” Oftewel we kunnen geen seks hebben dus hoef ik haar niet te zien. Ook dat vond ik schokkend. “Als je ‘het’ bent vinden mensen je dus vies en ben je ineens minder belangrijk”. Werd met dikke letters in mijn hersenen genoteerd.

Net als de opmerking: ”Je bent wel erg chagrijnig zeg! Je zal je periode wel hebben zeker?” Met een stom lachje om het af te sluiten. Als je dat tegen mij zegt moet werkelijk elke vezel in mijn lichaam zich schrap zetten om je niet aan te vallen als een wilde kat.

Dan zullen vast niet alle mensen dit zo bot zeggen. Maar of ze het ook denken weet ik niet echt zeker en ik laat liever niks aan de twijfel over. Er zijn op mijn ouders en vriend na maar weinig mensen die mij echt langer kennen dan 8 jaar en ik kan dus zeggen dat zo goed als niemand van mijn vrienden/kennissen mij ooit gezien of gesproken heeft terwijl ik ‘het’ was. Dus wil ik bij deze dan ook nooit meer z’n achterlijke opmerking naar mijn hoofd krijgen.

Ik ben graag de beste versie van mezelf. De hele maand lang.

Oké dit was het.. mijn mening hierover. Die ik eigenlijk nog nooit uitgesproken heb omdat ik het echt heel naar vind om hier over te praten. Ik denk dat ik bijna kan zeggen dat ik er een fobie voor heb. Alleen bestaat er geen officiële naam voor deze fobie. Maar het is echt zo erg dat wanneer ik bij het lezen van een boek of tijdschrift enkele tellen in de stress schiet hij het zien van het woord Periode of Maandelijks. En bij het zien van Libresse reclames krijg ik altijd de zenuwen. Het schrijven van dit artikel geeft me ook de zenuwen. En het plaatsen ervan nog meer.

Waarom ik het hier dan toch neer zet is vooral omdat ik zelf jaren terug echt heel graag een artikel als dit had willen lezen. Maar ook omdat ik merkte dat de keren dat ik er wel over praatte met mensen, ze het vaak heel interessant vonden. En het voelt ergens ook als een last van mijn schouders om mijn rare verhaal te kunnen delen al dan niet persoonlijk face to face.

Dus.. Ik ben nu eigenlijk ontzettend benieuwd hoe anderen hier over denken. En mocht je nu dit verhaal zitten lezen en denken: ‘wauw dat is alsof het over mij gaat!’ neem dan alsjeblieft even contact met me op. Het lijkt me geweldig hier eens met een ‘soortgenoot’ over te praten. 🙂

Bedankt voor het lezen!

Byee

Ps. Kleine update. Mijn beste vriendin vertelde me na het lezen dat er toch wel een echte fobie voor is. Het heet Menofobie en het klinkt echt heel herkenbaar voor mij. Ik kan er online alleen zo goed als niks over vinden. Andere mensen met menofobie, contact mij!

Byalien

4 reacties

  1. Helaas werkt pil doorslikken niet voor mij. Na een half jaar heb ik nu dagelijks bloedverlies + krampen en ben ik zo depressief dat ik zelfmoordgedachten heb EN genderdysforie (dus ik voel me transgender) al heb ik daar vaker last van maar nu overheerst het mijn hele doen en laten. Ik lees op verschillende sites dat je dan alsnog een stopweek moet inlassen maar ik durf niet, want ik weet hoe erg mijn menstruaties zijn zonder pil (of met pil met stopweken: zware bloedarmoede, migraines en overgeven)
    Dokters nemen je niet serieus (ben nog nooit naar een gyn gestuurd terwijl ik al 10 jaar aan het klagen ben) en baarmoeder en/of eierstokken eruit mag niet totdat je een jaar of 40 bent (ik ben 22) want “misschien wil je ooit kinderen” ten eerste, hell no! En ten tweede, schandalig dat vrouwen tientallen jaren pijn moeten lijden en met geestelijke problemen moeten dealen want “heel misschien ooit in de toekomst” (en dan nog? Adoptie blijft een hele mooie optie, je kan altijd een single ouder daten en als je bi of lesbisch bent heb je misschien een vriendin die graag zwanger wilt worden) ik sluit moederschap dus niet volledig uit, maar zelf fysiek moeder worden gaat niet gebeuren (heb daarnaast ook tokofobie)

    Ook seksistisch als de pest, ik kies er niet voor om zo te zijn… Maar elke kramp voelt als “je bent een vrouw en baren zal je trut” en de samenleving is het daar mee eens.

    En ja ik overweeg uit de kast te komen als transgender, ben ook niet 100% cis maar dat is de enige optie om op mijn leeftijd hier vanaf te komen. Misschien dat dat helpt: “of dat ding eruit of mijn hele lichaam verbouwen” helaas moet ik dan ook andere dingen opgeven van het vrouw zijn die ik wel fijn vind (zoals mijn stem, mijn gezicht, het feit dat ik vrijwel geen lichaamsbeharing heb) is dat het waard?

    • ‘Ik kies er niet voor om zo te zijn’ Ontzettend herkenbaar dit. Met deze gedachte worstelde ik ook erg vaak.

      Ik vind ook niet dat het nodig zou moeten zijn om een ingrijpende beslissing te moeten maken over je gender, specifiek hierdoor.

      Helaas ben ik ook bekend met hoe moeilijk en onbegripvol de buitenwereld hier over kan doen. Alsof het niks voorstelt en je het maar gewoon moet ondergaan allemaal.

      Gelukkig werkt het doorslikken voor mij nog altijd en hoef ik er zelf nog steeds niet weer mee te dealen, maar ik hoorde laatst iets over een speciale doorslikpil. Misschien zou je daar eens wat info over kunnen opzoeken en die evt eens proberen. Zelfs met doorslikken denk ik dat het niet goed is om een half jaar bloedverlies te hebben, een andere pil proberen kan misschien een oplossing zijn (vaak kan dat zelfs zonder stopweek tussen de pillen door).
      En anders zou ik zeggen probeer eens een andere huisarts. Als dat lastig is wil het wel eens helpen om een afspraak te plannen in de vakantie periode van je huisarts, dan krijg je automatisch een vervangende en misschien dat die een andere mening of advies heeft.

      Ik hoop dat je er wat mee kan en snel serieus genomen wordt, lijkt me oprecht verschrikkelijk om elke dag zo geconfronteerd te worden met iets wat je niet fijn vind aan jezelf.
      Mocht je er verder over willen praten dan staat de DM van mijn Instagram account voor je open (byaliennl)
      Heel veel liefs! ♡

  2. Die reclames over tampons en maandverband zijn überhaupt fucking gênant en irritant. Het zou verboden moeten worden! Zit je lekker op de bank met je lover, lekker romantisch, krijg je dat ineens voor je neus, nou dan is mijn avond flink verpest hoor :’)

    En die 15 redenen dat “het” zijn positief is? Donder op, het is kut (letterlijk), smerig en het meest vervelende wat er is aan vrouw zijn.

    Iemand een gezonde baarmoeder hebben? Kom maar halen! Dikke doei! Haha :p

    • Hahaha ja echt hè ik kan er ook totaal niet tegen x) Ik snap ook niet dat er reclame voor gemaakt moet worden het word toch sowieso wel gekocht..
      En volgensmij denken echt veel hier zo over maar ik hoor echt te vaak dat je er trots op zou moeten zijn dat je een gezonde vrouw bent. Bwaahh!! haha xD

Laat een antwoord achter aan Byalien Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.