Ik heb een aantal artikelen gemaakt die allemaal toevallig een beetje bij elkaar passen en daarom heb ik besloten er een serie van te maken van in totaal drie artikelen. Dit is de tweede en hier wil ik het graag gaan hebben over uitgaan. En mijn ervaringen ermee.
Lees deel 1 over alcohol hier.
Dus vandaag.. Uitgaan!
Een van de dingen waar ik nog best vaak een gesprek over heb. Ondanks dat ik dit bijna nooit doe. Maar dat is dan juist ook de reden dat ik het er zo vaak over heb. Want dat ik nooit ga stappen of uit ga naar de stad om daar de hele nacht te wachten tot ik weer naar huis mag, dat snapt dus blijkbaar bijna niemand en daarom wil ik het er nu graag nog eens over hebben!
Het is niet zo dat ik niet van een feestje houd. Soms vind ik dat best wel leuk namelijk. Alleen waarom er zo veel mensen zijn die zichzelf elke week meerdere malen naar de stad slepen om te drinken tot hun portemonnee leeg is en vervolgens vrijwillig hun mond op alle gewillige andere monden drukken die daar ook aanwezig zijn, snap ik echt niet.
Ik ben wel een paar keer uit geweest, toen ik een stuk jonger was. Eigenlijk veel te jong nog om naar dat soort dingen te gaan. Ik weet nog dat ik als 14 jarige ooit eens op een feest binnen kwam waar je 18 moest zijn. Dood nerveus stond ik in de rij te wachten en de hopen dat ik mijn ID kaart niet hoefde te laten zien. En gelukkig hoefde dat niet! En daar stond ik, zwaar in de make up op een feest waar iedereen een stuk ouder was. Maar ook toen vond ik er niet erg veel aan. Het hoogtepunt van die avond was als 14 jarige een 18+ club in komen. Toen die missie geslaagd was wilde ik eigenlijk wel weer naar huis. Ik ging vaak mee omdat dat verwacht werd door anderen. Anders was ik saai. En als tiener wil je niet saai zijn natuurlijk. Als de hele klas naar een feest ging maakte je ruzie met je ouders tot je ook mocht.
Ik heb het best wel eens naar mijn zin gehad op een feestje hoor! Maar dan denk ik toch eerder aan alle festivals waar ik ooit was. Die waren allemaal namelijk echt heel erg leuk. Er waren heel interessante mensen en als ik me ergens niet fijn voelde liep ik gewoon naar een andere tent of gewoon naar de andere kant van het festival. Altijd goed. In de kroeg heb ik helaas al snel dat ik op een kruk zit en dat ik me niet meer op mijn plek voel. Andere mensen gieten zichzelf vol met drank en gemeenschappelijke interesses lijken te verdwijnen. Omdat ik niet drink ben ik of ‘niet gezellig’ of probeert men me aan het drinken te krijgen.
Ineens zijn mensen alleen maar bezig met mij van mijn barkruk krijgen. Want je moet dansen. ”Nee dankje, ik moet niks.” Of ik moet drinken. Want dan zijn ze ineens benieuwd hoe het is als ik dronken ben. Mijn persoonlijke mening en wensen lijken er niet meer toe te doen. Want ik moet gezellig zijn. Maar dat ben ik ook hoor! Op mijn eigen manier. Van drank word ik juist moe, vervelend en geïrriteerd. Maar dat word dan weer niet geloofd want ik moet dan eerst maar eens dronken worden om dat te bewijzen.
Toch zijn er altijd nog een paar specifieke types (mannen) die mijn gezelligheid wel zien en die staan dan binnen de kortste keren om me heen te draaien met hun alcohol adem mijn aandacht proberen te vangen. En dan is het ineens stoer als ik niet drink. Dan ben ik de tofste chick op de wereld om wat voor domme alcohol reden dan ook: “Je hebt zoveel schijt aan alles en bent zo lekker jezelf!” “Ja dankje, ga nu maar iemand anders versieren.”
Maar dat ze me lastig vallen is dan blijkbaar ineens weer mijn eigen schuld. Want er is namelijk een ding wat ik wel super leuk vind aan uit gaan, en dat is mezelf in mijn mooiste kleren en make up hijsen om tenminste nog een lach op mijn hoofd te krijgen als ik mezelf bewonder in de spiegel op het toilet, waar ik op zulke avonden te vaak te vinden ben om me te verstoppen voor de drukte. En als je je mooi kleed en opmaakt vraag je er blijkbaar ineens weer om.
Uitgaan is me veel te ingewikkeld en ik denk dat het echt iets is wat alleen leuk is voor mensen met dierlijke voortplantingsinstincten. Waar ik met het ontbreken daarvan alleen maar vol verbazing naar kan kijken, veilig vanaf mijn barkruk.
Soms wou dat ik dat ik weer 14 was. Ik wou dat ik er toen meer van genoten had. Toen mijn mede uitgaanders nog giechelende meiden waren en jongens die daar zo ver mogelijk uit de buurt van bleven. Toen het nog beschaafd was en het niet alleen maar om scoren draaide.
Maar daar morgen meer over!
Bedankt voor het lezen!
Byee
