Alcohol, uitgaan & dates. Deel 1

Ik heb een paar artikelen gemaakt die allemaal toevallig een beetje bij elkaar passen en daarom heb ik besloten er een serie van te maken van in totaal drie artikelen. Dit is de eerste en hier wil ik het graag gaan hebben over alcohol. En mijn ervaringen ermee.

Dus.. Alcohol!

Mijn eerste alcohol dronk ik bij mijn oma. Ik denk dat ik 11 of 12 was en het was vrijdag de 13^e ik sliep bij haar en ik keek horror films op Veronica want die zonden dat altijd uit op vrijdag de 13^e. Tegen een uur of 10 kwam ze mee kijken en vroeg ze of ik ‘stiekem’ een lekker drankje wilde proberen. Ze liet me twee flesjes Bacardi zien en ik mocht kiezen, groen of oranje. Ik koos oranje en ik vond het super lekker. Ontzettend speciaal en ik had echt de coolste en liefste oma ooit. Deze hele avond kan ik me op dit moment nog tot in detail herinneren en vreemd genoeg een van de meest levendige herinneringen die ik heb.

Hoewel iedereen nu zal zeggen dat dat super onverantwoord is ben ik het daar niet mee eens. Mijn beginnende nieuwsgierigheid naar drank werd meteen een soort van gedoofd. En terwijl ik het anders misschien al snel ergens anders met vrienden had geprobeerd deed ik dat nu in het gezelschap van mijn oma die ik volledig vertrouw en ik denk dat het daarom een van de meest fijne avonden in mijn leven was.

Ik had hierna ook helemaal niet de behoefte om meer of vaker te drinken. Het duurde zelfs nog jaren voordat ik echt zelf besloot te gaan drinken. Ik moet bekennen dat dat uiteindelijk wel alsnog voor mijn 16^e was. (In die tijd was de grens nog 16)

Wanneer en waar dat was kan ik me dan vreemd genoeg niet meer herinneren. Ik deed het ineens gewoon af en toe. Het zal vast op een feestje geweest zijn. En zo ging het toen. Op een feestje dronk ik iets. Soms ook niets. Meestal maar een beetje. En een paar keer heel veel. Van bijna al die feestjes kan ik me weinig meer herinneren behalve vage details. Dat kwam niet door de drank, het was gewoon niet zo memorabel.

De feestjes waarbij het een beetje te ver ging kan ik me dan wel weer in detail herinneren. Ik belandde dan vaak in hele grappige situaties. Niet raar of verkeerd. Gewoon hele domme lol met vrienden. Totdat het uiteindelijk een keer echt fout ging. Het was op een feest van een vriendin die ongeveer 14 km verderop woonde. Zoals altijd fietsten wij daar gewoon heen. Maar deze keer verwarde ik flessen en in plaats van een laag alcoholisch drankje goot ik mijn glas vol Goldstrike. Erg lekker. Tot ik wakker werd op de vloer. Geen idee hoe ik daar kwam en wat er verder gebeurde maar ik voelde me vreselijk en ging zo snel mogelijk naar de wc om dat spul eruit te gooien. Uiteindelijk kon mijn maag het niet meer aan en ik voelde daarna al een stuk beter. We moesten nog 14 km terug fietsen en de avond was niet erg geslaagd.

Ook dit was een memorabel moment. Hierop besloot ik stukken minder te gaan drinken. Ik snapte ineens niet meer waarom mensen zichzelf dit aan deden. Zo leuk is het helemaal niet. Ik heb nog nooit aan het eind van een feestje gedacht: ‘Nou het was wel erg fijn om zoveel gedronken te hebben!”.

En zo komt het dat ik steeds minder ging drinken. Tot ik mijn rijbewijs haalde. Toen stopte ik er eigenlijk helemaal mee. Rijden is mijn passie en ik wil altijd en overal in staat zijn om te kunnen rijden. Als gevolg van het weinige drinken de afgelopen jaren heb ik nu de alcohol tolerantie van een mier. En voel ik het vrijwel meteen in mijn benen als ik ook maar een slokje drink. Zelfs als ergens een klein beetje alcohol in zit. Denk aan toetjes en ijs of bonbons. Dan merk ik dat al in mijn lichaam. En dat maakt mij dan dus nogal ongeschikt om te rijden afgezien dat het feit dat het niet mag van de wet. Als er dan iets aan de hand is kan ik dus niet rijden ook niet als het een noodgeval is. En dat geeft me al stress voordat ik überhaupt drank gehad heb. En daarnaast vertrouw ik na meerdere loze beloftes van anderen er niet meer op als iemand zegt dat hij of zij de bob zal zijn. Want uiteindelijk is het altijd dat ene biertje dat toch niet uitmaakt en dan zit ik alsnog bij iemand in de auto met drank op. Mezelf vertrouw ik tenminste wel.

Nu drink ik dus eigenlijk niet meer. Daardoor krijg ik voor mijn gevoel des te vaker met vervelende drank situaties terecht. Als je zelf ook drank op hebt vind je dat volgens mij minder erg en praat je snel met diegene mee. Als je zelf nuchter bent voelt het soms nogal eens alsof je in een klas met adhd kleuters staat. Dronken mensen lachen veel, vaak en hard. Praten doen ze ook veel en hard. En dat kan soms een beetje raar overkomen als je zelf heel normaal erbij probeert te zitten.

Ze halen ook ongepaste onderwerpen aan die of gevoelig liggen of helemaal nergens op slaan. En vooral dat eerste stoort me dan weer. Logisch nadenken is voor mensen met alcohol vaak een beetje lastig. Ik spreek ook uit ervaring. Waarom ga je het dan over lastige onderwerpen hebben. Dit valt me altijd op. Ook in relaties. Ze gaan lekker stappen. Worden dronken en besluiten het te hebben over dingen in hun relatie, krijgen ruzie en hebben een rot avond. Een beetje zoals Jersey Shore ongeveer.

Daarnaast word het ook gewoon simpelweg niet geaccepteerd dat ik een cola heb. Ik moet soms wel tientallen keren dezelfde personen vertellen dat ik niet drink. Waar ik dan ondertussen bijna standaard een “Weet je het heel zeker?” antwoord op krijg. Alsof ik zojuist de hoofdprijs van de loterij geweigerd heb. Tegenwoordig antwoord ik dan ook vaak met “Nee ik drink Nog Steeds Niet.” Met nadruk op nog steeds niet. In de hoop dat ik het dan de volgende keer niet weer hoef uit te leggen. Maar dat moet ik wel. Ik moet soms ook opspringen uit mijn gesprek om mijn hand snel boven mijn glas te hangen zodat diegene die daar net een kwak wijn in wilde gooien ook weer even weet dat ik nog steeds niet drink. Want als de drank eenmaal in het glas zit dan ‘moet’ je het wel opdrinken anders is het zonde.. Ik heb ook wel eens in de kroeg gestaan met letterlijk vier volle biertjes voor mijn neus. Die de hele tijd voor me neergezet werden door een vriend van me die iets te vieren had. Terwijl ik bij de eerste al zei dat ik niet wilde. Maar toen was ik gewoon een aansteller en moest ik maar door drinken. Bij de vijfde besloot hij toch maar te vragen waarom ik ze niet op dronk. Ik antwoordde dat ik niet van alcohol hield en dan vooral niet van bier. Waarop ik dan weer als antwoord kreeg dat ik dan maar een uitzondering moest maken want er stonden er toen al vijf. Ik kan dan echt niks anders dan diep van binnen toch een beetje boos worden. Hoezo heb je er geen respect voor dat ik geen alcohol wil drinken? Als ik bij jou langs kom en ik leg een kilo cocaïne voor je neer stop je dat toch ook niet in je neus gewoon omdat ik het voor je neer leg en erop sta dat je het op maakt? Of maak ik nu een verschrikkelijke vergelijking. Want voor mij voelt het redelijk hetzelfde.. Alcohol is nog steeds geen super food dus laten we ons niet verplicht voelen het toch te drinken.

En dan het aller ergste.. Die ene keer in het jaar dat ik een Radler biertje neem. Volledig uit vrije wil gewoon om dat ik daar ongeveer een keer per jaar op een warme dag wel zin in heb. Dan herinnert werkelijk iedereen zich ineens toch blijkbaar wel wat ik al honderden keren heb gezegd en krijg ik de standaard vraag: “HUHHH?? Maar jij dronk geen alcohol toch?!” En het enigste wat ik dan wil doen is je een klap geven met mijn bierflesje en vragen of je de rest van het jaar last hebt gehad van geheugenverlies en dat het toch nooit goed is.

Hoe dan ook. Het is op die ene uitzondering na niet meer iets voor mij en ik vind het wel leuk om weer eens te herinneren hoe dit veranderd is door de jaren heen. Ooit in mijn tiener tijd was drank echt een ding wat ik belangrijk vond. Vandaag de dag mogen ze het wat mij betreft uit de winkels schrappen. En is het soms vooral een punt van irritatie voor me.

Hoe ervaar jij dit? Drink jij vaak of juist ook niet? Ik ben erg benieuwd!

Morgen gaan we verder met het tweede artikel specifiek over uitgaan.

Bedankt voor het lezen!

Byee