21.11.2015 – Hoe laat ben je vanmorgen op gestaan?

21.11.2015

Hoe laat ben je vanmorgen op gestaan?

Uhh.. Opgestaan of wakker geworden..?
Toen ik wakker werd was het nog maar iets van half 11? Het is nu half 12 en ik lig nog steeds in bed. Nu dan wel wakker. Aangezien ik gehoopt had om hier een sociaal geaccepteerd antwoord neer te zetten wilde ik eigenlijk vroeger wakker worden, eerder uit bed gaan en iets productiefs gaan doen. Maar dat grapje vertel ik mezelf elke avond weer.

Het meest idiote is dat ik mezelf dan ook nog geloof soms. Lig ik mezelf om 3 uur nachts te vertellen: ‘Ja morgen ga je echt iets nuttigs doen met je ochtend!’ Maar wat kun je nou voor nuttigs doen met je ochtend als je om 3 uur en het liefst nog later gaat slapen? Daarnaast vind ik mezelf elke ochtend weer in hetzelfde dilemma. Als je al mijn blogs tot zo ver gelezen hebt, ben je vast een beetje op de hoogte van dat ik het leven niet altijd zo geweldig vind. In de ochtend is dit een beetje anders. Het voelt dan dat zo lang ik maar in bed blijf liggen alles nog goed is. Zodra ik eruit stap met de intentie nu echt op te gaan staan voel ik de ellende langzaam binnen sluipen. Vooral op werk dagen. Dan ga ik denken aan alle klusjes, verplichtingen en andere ellende wat nog voor me ligt. Want in de praktijk vind ik bijna geen van al mijn verplichtingen leuk of in de buurt van leuk.

En daarom sla ik de deken nog een keer over mijn hoofd droom nog 10 minuten verder, open mijn ogen en krijg opnieuw precies dezelfde realiteit check. Ja alles is nog net zo kut als 10 minuten geleden. Let’s try again! En zo gaat dat. Ongeveer elke ochtend. Opnieuw en opnieuw. Soms op vrije dagen tot het 1 uur is en soms tot 9 en ik me echt, echt klaar moet maken voor werk. Vandaag ben ik vrij maar er zijn nu al genoeg dingen waarvoor ik mijn hoofd weer onder de dekens wil steken. De boodschappen die gedaan moeten, me aankleden en opmaken. Klaar maken voor de dag die komen gaat. Moeten verzinnen wat ik de hele dag moet gaan eten. Daarnaast zie ik alleen vanuit mijn bed hier al zeker 20 huishoudelijke klusjes die nog gedaan moeten worden. Het nadeel aan slapen in je woonkamer/eetkamer/werkkamer/keuken. Thank  God dat de wc en douche in een aparte ruimte zijn.

Niet echt iets om je op te verheugen of te denken goh laat ik mijn warme nest verlaten en 1 van die dingen doen. Laat staan wanneer ik weet dat ik ook nog moet werken. Ik zie het als een beetje me-time waar ik de rest van de dag niet aan toe kom. In de ochtend laten mijn gedachten, angsten en problemen mij vaak ook met rust. En dat geeft zo veel rust. Zodra ik op sta en geconfronteerd word met het logo van de Rabobank op een brief op tafel denk ik ineens aan geld. En de eerste paniek gedachte vliegt binnen. En gedurende de dag zie ik alleen maar meer dingen die mij kleine paniek momentjes bezorgen. Hoe meer ik wakker word hoe meer mijn gedachten wakker worden en hoe meer ze me gaan bestoken met vervelende levensvragen. Aan het eind van de dag ben ik er doodmoe van.

Maar als ik dan uiteindelijk thuis ben savonds, klaar met alles wat ik moest doen, ik eindelijk iets verzonnen heb wat ik kan en wil eten en het ook echt gemaakt en gegeten heb. Vallen langzaam wat zorgen weg en dan begint voor mijn gevoel mijn ochtendprobleem. Tegen een uur of 11/12 voel ik me eindelijk wakker. En goed. Zo goed dat ik soms ineens zin heb om de afwas te doen. (Wtf? Ik haat de afwas..) Ik zit dan soms ineens vol energie en maak in een paar minuten het halve huis schoon. Ik schrijf dan vaak ook al mijn blogs, vandaar de late uploaden tijden. Verder geniet ik vooral heel erg van het in de nacht wakker zijn het maakt me rustig. Het idee dat verder iedereen slaapt, ik niet gebeld ga worden en geen lastige kwesties voorgelegd ga krijgen. Een gevoel van vrijheid. Totdat ik uiteindelijk na een paar uur op een natuurlijke manier moe word en wil gaan slapen. Dit is vaak tussen 2 en 3 uur. Tel daar de 8 uur benodigde slaap bij op en de tijd die ik nodig heb om me dan zo snel mogelijk klaar te maken bij op en de ochtend is alsnog bijna voorbij. Daarnaast houd ik niet van ‘zo snel mogelijk’ en kan ik dus al snel Goedemiddag! zeggen.

Maar zie ik dit nou echt als een probleem? Een beetje. Ik zie een redelijk groot probleem op het gebied van werken en functioneren in de maatschappij. Maar als ik kijk naar mijn persoonlijke voorkeur, als dat mijn beste manier van functioneren is waarom zal ik daar dan tegenaan schoppen? Ik voel me geweldig als ik midden in de nacht wakker ben en gewoon luister naar mijn lichaam. De biologische klok bedoel ik. Alleen lijkt die bij mij iets anders te werken. Vanuit mijn omgeving krijg ik altijd rare/vervelende reacties en onbegrip. Ik moet me maar gewoon aanpassen. Gewoon. Want het moet maar.

Daar ben ik het niet mee eens. Ik heb jaren lang geprobeerd me aan te passen. Ik herinner me slaappillen om op een ‘normale’ tijd te gaan slapen. Ik herinner me ook uren en uren lang plafond staren. Waarmee ik mezelf gek maakte terwijl de gedachten door mijn hoofd vlogen en wat zelfs voor enkele paniek aanvallen heeft geleden.
Zelfs als klein kind ging ik al niet vroeg slapen. Ik vond het altijd stom om vroeg te gaan slapen. Er was nog zoveel wat ik kon doen. Dus als ik dan op bed moest had ik hele spellen die ik speelde met mijn knuffeldieren en later las ik vooral boeken tot een uur of 2.

Ik kon het alleen in die tijd voor mijn gevoel stukken beter aan om korte nachten te hebben. Ik stond elke ochtend om 7 uur op. Weliswaar als zombie. Maar ik deed het wel. En ik voelde me al snel wakker en klaar voor de dag. Nu heb ik toch wel meer slaap en zeker rust nodig voor mijn gevoel. Misschien word ik wel vroeg oud.